شهیدان کربلا (شعری از فرروخ احمد بنگلادشی)
در جا جای لبهای فرات
هنوز انسانهای بی شمار
می ریزند اشک
مثل طوفان گردبادی بی قرار
با سینه زنی و ماتمی خونفشان خود را تسلی می دهند
در جای که در هوای داغ و عطش زا
در استانه مرگ تقدیم کردند خون جگر را
آن شهیدان دلیران
در کربلا
ولی ندادند از دست ایمان را!
در لوح دلها آن داستان شد جاویدان
با جوهر خون روشن در دل بیابان
آثرشان شدند ماندگار
که هرگز نمی شود پاک!
گرچه در هر جای از آن باز شده بود راه پلید طمع
ولی در ظلمت شب راه گم نکردند آن پاکان
بلکه بنی آدم حق جویان شدند شمع روشن در آن
در جای که ما دیدیم انگیزه درخشن موسی بی باک
و ایمان ابراهیم خلیل در شب تاریک
انگرمیدرخشن مانند ستاره قطوب
در جای که ما میبینیم و دیدیم
امام حسین همه چیز خود را کرده قربان
در جای که شنیدیم از گوش دل و جان
سرود شهیدان همیشه زنده در هر زمان و مکان
نه در صفیه کتابهای داستان بلکه در هر صفیه زندگی انسان.